سلام دوستان عزیزم امیدوارم خوب باشید...امروز میخوام یه چیزی بگم بهتون که بتونید مشکلاتتون رو باهاش شکلات کنید انقدر شیرین که لبخند روی لبتون بیاد :)

حرف های امروز خیلی ارامش میده به خود من و خیلی نتایج خوبی گرفتم ازش یا شاید بهتره بگم معجزه دیدم ازش...یا اگرم نتیجه ظاهری نداشته همین ارامشی که در قدم اول به دست اوردم خودش میتونه یه نتیجه عالی باشه...

همه چی بر میگرده به بومیان جزیره هاوایی و روششون برای حل مشکلات و ناراحتی ها(به نام هواپونو پونو) که دکتر هیولن اونو یاد گرفت و به کار بست چیزی که خیلی باور من رو نسبت به این موضوع تقویت کرد نتایج حیرت انگیز دکتر هیولن هست...

ایشون تونست به این وسیله در عرض ۴سال بیماران روانی و جانی رو شفا بده بیمارانی که وحشی بودن و حمله میکردن در حدی که مجبور میشدن دست و پاهاشون رو به تخت ببندن‌...کارکنان اون بیمارستان فقط ۱ ماه دوام میوردن اونجا و بعدش استعفا میدادن ولی دکتر هیولن تونست اونها رو بدون حتی یه بار ملاقات شفا بده فقط تنها کار فیزیکی که کرد این بود که پرونده های هر کدوم از این بیماران رو مطالعه کرد...

بنظر شما وقتی دکتر هیولن تونست یه همچین کاری کنه ما نمیتونیم مشکلاتمون رو حل کنیم؟

قطعا مشکلات ما در مقابل اون مشکل هیچی نیست.

خب قطعا میدونم که ذهنتون کنجکاو شد که چطوری تونست اینکارو بکنه؟فقط با خوندن پرونده؟مگه میشه؟

بچه ها ما برای حل مشکلاتمون نیاز به هیچ عامل بیرونی نداریم اصلا هیچ بیرونی وجود نداره هر چی هست در وجود خودمونه در واقع دیگران و محیط بیرونی آینه ای هست که وجود خودمون رو به ما نشون میده اگر دور و برت کسایی هستن با یه سری ویژگی که بدت میاد ازشون اینو بدون که یه عامل منفی در درون خودت هست که باعث شده یه همچین چیزی رو بیرون ببینی...یا اگه هر مشکلی رو بیرون میبینی دلیلش رو در خودت جست و جو کن نه اینکه بخوای تقصیر ها رو بندازی گردن دیگران پدر و مادر و دولت و...

ما باید مسئولیت ۱۰۰ در ۱۰۰ زندگیمونو قبول کنیم منظورم اینه که هر انتخاب و تصمیمی که تا حالا گرفتی و در آینده قراره بگیری بپذیر و علاوه بر اون مسئولیت ادم هایی که وارد زندگیت میشن با تمام اشتباهات و مشکلاتشون رو هم بپذیر که این یه چی دیگست...

شاید اینکه یه نفر مسئولیت کارای خودشو قبول کنه راحت تر باشه چون خودمون اون کارو کردیم به دلایلی ولی حالا سوال اینجاست که اصلا چرا باید مسئولیت دیگران رو هم قبول کنیم؟به ما چه که یه نفر یه مشکلی براش پیش اومده یا یه اشتباهی کرده؟ما که دخالتی نداشتیم توی تصمیماتش اون خودش این کارو کرد پس خودشم باید بپذیره و مقصره.چرا باید ما تقاص اشتباهات دیگران رو پس بدیم؟

بچه ها گاهی ما با ادم هایی مواجه میشیم که یه کارها و اشتباهاتی میکنن که روی زندگی ماهم سایه میندازه و ضربه میخوریم درصورتی که هیچ نقشی نداشتیم...

من تمام این سوالاتی که بالا مطرح کردم قبول دارم و حق میدم که گارد بگیرید ولی بچه ها هیچ چیز اتفاقی نیست حتما یه چی بود که این شرابط برای ما پیش اومد وگرنه چرا برای هزاران نفر دیگه نمیشه ولی برای ما میشه؟

بذار یه مثال بزنم تصور کن داری تو خیابون میری بعد ۲تا تاکسی دارو میبینی که دارن باهم دعوا میکنن و فحش میدن 

خب حالا سوال من اینه چرا تو ۵ دقیقه نباید دیر تر میرسیدی اونجا که دعوا تموم شده بود؟چرا باید دقیقا همون لحظه که اینا دعوا میکنن برسی؟

چرا تو باید شاهد این دعوا باشی و چرا هزاران نفر دیگه شاهد همچین چیزی نبودن اون لحظه؟

برای خود من هم پیش اومده ولی اون لحظه فقط به این فکر میکردم که واقعا چه چیزی در من جاریه که باعث شد شاهد این موضوع باشم؟

حالا چکار میشه کرد برای حلش؟

منظور من از این حرفا این نیست که در قبال این مسائل خودتونو مقصر بدونید و سرزنش کنید و حالتون خراب بشه منظور من اینه که فقط مسئولیت بپذیرید همین وقتی تو مسئولیت چیزی رو قبول کنی درواقع راهی رو برای تغییر دادن اون موضوع به روی خودت باز میکنی...

برعکس کسایی که متعصب هستن و همیشه دیگران رو مقصر میبینن و مسئولتی نمیپذیرن هیچ وقت هم نمیتونن تغییر کنن و شرایط دائم براشون پیچیده تر  و حال خراب کن تر میشه....

همین که ادم بفهمه منشا یه اتفاق در وجود خودشه و میتونه اونو عوض کنه خیلی ادم اروم میشه و کلی از استرس ادم کم میشه :)

یه نکته هم هست اینکه لازم نیست اون عامل درونی رو کشف کنی چیه اصلا مهم نیست ممکنه افکار ما باشه یا باورهای ناخوداگاهمون یا هر چیزی فقط مهم اینه که ما پاکسازی کنیم و ۴ قدم رو برداریم در این مورد...

قدم اول اینه که مسئولیت هر چیزی که شاهدش هستیم رو بپذیریم چون بی دلیل نبود که ما اون مشکل یا موضوع ناراحت کننده رو دیدیمش...

بگو من مسئولم و متاسفم

قرار نیست که ما برای کسی این چیزا رو اعتراف کنیم همین که خودمون بدونیم کافیه اصلا نیازی نیست بخوای برای کسی توضیح بدی فقط تو دلت میتونی اینارو مرور کنی و مخاطب خاصی هم لازم نیست داشته باشی مخاطبت میتونه خدا یا خودت یا اون کسی که مشکل براش پیش اومده یا کائنات باشه ...و تو بهش بگی که من مسئولم متاسفم ....

اینو بدونید بچه ها که حرکت بال های پروانه در جنگل های امازون روی امواج دریای خزر تاثیر میذاره اینو تو علم هم بهش رسیدن 

پس ما هم میتونیم با تغییر خودمون با پاک کردن وجود خودمون در محیط بیرون تغییر ایجاد کنیم وقتی ما تغییر کنیم یهو همه چی عوض میشه و ادم های دور و برمونم عوض میشن چون ما عوض شدیم و درواقع خودمونو داریم تو اینه بقیه میبینیم :)

قدم دوم اینه که طلب بخشش کنی و بگی منو ببخش...ذکر استغفرالله رو هم میتونی تکرار کنی دقیقا خیلی تاثیر گذاره...

مرحله سوم اینه که بگی سپاس گذارم ممنونم...

و مرحله چهارم اینه که محبت کنی و بگی دوستت دارم...

دکتر هیولن هم دقیقا همین کارو کرد و با پاکسازی خودش با این 4 مرحله تونست اون بیماران رو شفا بده چون اعتقاد داشت حالا که داره این بیماران رو میبینه پس حتما یه عاملی درش وجود دارکه باعث شده اینها سر راهش قرار بگیرن...چون ما هرچی رو که شاهدش هستیم مسولشم هستیم...

پس تا اینجا ۴ مرحله رو توضیح دادم:

1.مسئولیت پذیری(گفتن ذکر متاسفم)

2.بخشش( گفتن ذکر منو ببخش)

3.سپاسگذاری (گفتن ذکر ممنون و سپاسگذارم)

4.محبت کردن(گفتن ذکر دوستت دارم)

بنظر من قوی ترین مرحله مرحله ۳ و ۴ هست و خیلی حال درونی ادم رو خوب میکنه

برای شروع شاید هیچ حسی در ما ایجاد نشه با سپاس گذاری و گفتن دوستت دارم ولی این ها باید تکرار بشه مثلا یه دور تسبیح و روزانه به تعدادی که میتونیم هر چی بیشتر بهتر باید این ۴ مرحله رو تکرار کنیم...بعد چند روزیا شاید کمتر کم کم در مورد اون موضوعی که ناراحت بودیم یا استرس داشتیم به ارامش میرسیم 

برای مثال :

مثلا بگو ای راننده تاکسی که من شاهد دعوای تو بودم من مسئول و متاسفم منو ببخش سپاسگذارم و دوستت دارم :)

یه بار دیگه هم میگم مخاطب اصلا مهم نیست میتونی به جای اون راننده به خدا خودت یا کائنات بگی میتونی اصلا هیچ مخاطبی در نظر نگیری و فقط همینطوری این ۴ مرحله رو طی کنی...

بچه ها من خودم خیلی تاثیرات این کارو دیدم مثلا هر روز تسبیح  میگرم دستم و این ۴تا ذکر و پشت سر هم میگم و درمورد مشکلاتی ک برام پیش اومده به این شکل خودمو پاک سازی میکنم...

انقدر باید اینکارو بکنی تا بتونی وقتی به اون موضوع بدی که میخوای پاکسازیش کنی در خودت فکر میکنی لبخند بیاد روی لبت و ارامش داشته باشی...

مثلا یه مدت درمورد دوستام اینکارو میکردم اخه یهو به من بی محلی میکردن بدون هیچ دلیلی یا موضوعی رو ازم پنهان میکردن یا دروغ میدیدم و ..‌‌.بچه ها ولی وقتی یه مدتی اینکارو کردم همه چی عوض شد یهو همه دوستام با من مهربون میشدن محبت میکردن بهم و اگه کاری داشتم برام انجام میدادن با جون و دل و بهم توجه میکردن خودمم خیلی عجیب بود برام...

یا مثلا تو روابطم با پدر و مادرم اینکارو کردم بعد یهو بابام میگفت بیا دخترم بیا اینجا ببینم دستاتو بعد کنارش مینشستم و دستمو میگرفت یهو میبوسید خودمم هنگ کرده بودم چرا بابام اینکارو کرد؟ هیچ وقت بابام اینطوری نمیکرد من خیلی خجالت کشیدم ورفتم تو اتاقم ولی بعد از اون موضوع خودم چند بار دستشو بوسیدم...

درمورد مادرمم همینطور خیلی با من خوب میشد و توجه و مهربونی میکرد...و خیلی چیزای دیگه...مشکلاتی که واقعا قابل حل نبود از نظر خودم و وقتی بهش فکر میکردم وجودم پر از استرس میشدم و مغزم هنگ میکرد با این تکنیک به راحتی حل شد...

البته این یه تکنیک ساده نیست بلکه یه راه کار معنوی حساب میشه برای حل مشکلات...درواقع ادم با اینکار حس میکنه داره مشکلات رو تو عشق بی نهایت الهی حل میکنه...من وقتی اینکارو میکنم و 4 قدم رو انجام میدم حس میکنم حتی به خدا نزدیک ترم و سبک میشم :)

خودم اون بخش دوستت دارم این تکنیک رو خیلی خوشم میاد بنظرم معجزه میکنه و حس عشق ورزی ادم هم تقویت میشه :)

به طور کلی  فرایند هواپونو پونو یه جورایی مثل فرایند توبه و تحول هست....

بچه ها خودتون باید تجربه کنید تا بفهمید من چی میگم خیلی چیزا رو شاید نشه ادم بگه در قالب کلمه چون حس کردنیه...گفتنی نیست...

ازتون میخوام یه مدت روی این مسائلی که گفتم کار کنید و از ارامشی که وارد زندگیتون میشه و نتایج عالی و دلخواهتون لذت ببرید 

شاید باورتون نشه ولی همه این چیزا حقیقت داره میتونید برید کتاب محدودیت صفر رو مطالعه کنید من این چیزا رو از خودم نگفتم.

به عنوان کلام اخر اینو میخوام بگم که بیرون از خودت دنبال چیزی نگرد هرچی هست در وجود خودته خودتو دریاب...

 امیدوارم موفق و سعادت مند باشید یاعلی :)